Bukowo Morskie 9

Dom szachulcowy z końca XIX w. pieczołowicie odrestaurowany pod okiem konserwatora zabytków, mieści 7 łóżek, 3 sypialnie; 1,2,4-osobowe, kuchnię, łazienkę, salon, taras słoneczny, ogród. Dojazd drogą wojewódzką relacji Koszalin -> Darłowo, zjazd z drogi krajowej przed kościołem cysterskim z czerwonej cegły na zakręcie, wieś przed Dąbkami. Dom położony jest w otulinie dawnego parku założonego przez zakon cystersów, blisko jeziora Bukowo i morza, najbliższa plaża znajduje się w Dąbkach, status uzdrowiska, ok. 2,5 km, komunikacja; pieszo, rowerem (ścieżka rowerowa), bus (przystanek 150 m), samochód. Warto zwiedzić wieś Bukowo Morskie, do której można dojechać z Dąbek i Darłowa drogą wojewódzką nr 203. Była to siedziba klasztoru cystersów w Bukowie Morskim. Kiedyś klasztor był właścicielem wielu okolicznych wsi, co powodowało zatargi graniczne z Darłowem. Klasztor Cystersów w Bukowie Morskim jest zaliczony do "Europejskiego szlaku Cystersów". Do Bukowa Morskiego cystersów sprowadził książę gdański Świętopełek II z Dargunia w Maklemburgii. Akt nadania cystersi dostali w 1252 roku. Jednocześnie otrzymali od księcia Świętopełka znaczne dobra ziemskie (Bukowo, Boryszewo, Bobolin, Przystawy, Dąbrowę, Wiekowo) oraz liczne przywileje. W XIII wieku, zakonnicy dzięki nadaniom książęcym zgromadzili olbrzymi areał ziemi, należało do nich 21 wsi z obszarem ziemi 342 km2. Największy rozwikt majątku cysterskiego przypadał na XIII-XIV wiek. Klasztor cysterski w Bukowie Morskim istniał do 1535 roku, kiedy to ostatni opat cenobium bukowskiego Henryk Kress rozwiązał konwent i złożył dymisję. Cystersi oprócz klasztoru w Bukowie wybudowali wiele kościołów na Pomorzu Środkowym. Ponieważ było duże zapotrzebowanie na budulec. Zakonnicy sami wypalali cegły we własnych cegielniach. Najstarsza cegielnia opactwa bukowskiego, w dobrym stanie przetrwała do XVI wieku. W 1548 roku książę zachodniopomorski Barnim nakazał przenieść ją do Darłowa. Obecnie zespół klasztorny nieistnieje, lecz zachowały się wpisane do rejstru zabytków: kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa z XIII/XIV wieku, w jego wnętrzu: późnogotycki tryptyk, gotyckie epitafium, renesansowa ambona z XVII wieku oraz park dworski o powierzchnii 3 ha.